Kunst en geschiedenis hebben onze jongens de afgelopen jaren al in verschillende musea gezien. Deze keer wou ik eens iets anders, dus enkele weken geleden namen Geert en ik ze mee naar Chocolate Nation, het chocolademuseum van Antwerpen.

Chocolademusea zijn de droom voor elke chocoholic zoals ik. Geert en de kinderen houden eerder van zoute snacks zoals chips of borrelnootjes, al zullen ze bij Sinterklaas of Pasen zeker geen nee zeggen tegen een heerlijk stukje smeuïge, tongstrelende, hemelse chocolade.

Mijn favoriete dessert is een dessertbordje met een chocolade moulleux, een bolletje chocomousse en een bolletje chocolade ijs met chocoladestukjes en heerlijk warme chocoladesaus.

Maar ik wijk af. “Stoppen met dromen, Marijke, voor het water uit je mond loopt.”

Terug naar Chocolate Nation. Dit museum bevindt zich in de gebouwen van het vroegere Aquatopia vlakbij het Station van Antwerpen. Het gebouw is nog altijd even mooi als vroeger. De inkom is prachtig en aan de deur word je hartelijk welkom geheten. Aan het onthaal leggen ze vriendelijk alles uit en krijg je je audiogids mee. De kinderen krijgen ook nog de opdracht in elke ruimte op zoek te gaan naar een minifiguurtje van een chocolatier. Zo’n zoekopdracht leek me heel erg leuk. Tibo en Ward dachten hier echter anders over.

In de eerste zalen begint je audiogids spontaan te spelen zodra je de ruimte binnenkomt. Kamer per kamer vertelt een aangename stem je het verhaal van de chocoladeboon. Tegelijk kan je dit verhaal volgen door kleine lichtshows in de kamers die de objecten verlichten waarover de audiogids vertelt. Zodra het verhaal is afgelopen, opent de deur naar de volgende kamer. Dit was best boeiend voor de kinderen. De combinatie van licht, geluid en beeldfragmenten zorgden ervoor dat hun aandacht er de hele tijd bij bleef.

Wanneer je de kamers met de lichtshows verlaat, wacht er je een sfeervol nagebouwde restaurantruimte waar je getrakteerd wordt op volgend beeldfragment:

Hierna kom je in een tentoonstellingsruimte waar je verschillende producten leert kennen die men met chocolade maakt. Bij elk product kan je een plaatje scannen en de audiogids vertelt je dan kort en bondig in eenvoudige taal de geschiedenis van dat product. Immens veel plaatjes om te scannen in combinatie met niet zo geïnteresseerde, ongeduldige kinderen zorgden ervoor dat ik niet alles heb kunnen beluisteren, maar ik ontdekte wel het verhaal achter de Chocotoff en achter de uitvinding van het pralinedoosje.

De gangen tussen de verschillende ruimtes waren mooi aangekleed met kaarten, chocoladeholgoedmallen en vele foto’s. Ik moet wel zeggen dat er ook best veel trappen waren en dat is niet zo ideaal voor mij, daarom waren we aangewezen op de lift. Hoewel de route via de trappen volgens de kinderen duidelijk stond aangeduid, was dit niet zo duidelijk als je de lift nam. Twee keer kwamen we in een vorige ruimte terecht en moesten we een tussendeur gebruiken om in de volgende kamer te geraken. Die tussendeuren mogen echt wel wat duidelijker aangeduid staan.

Ik kan me eigenlijk ook niet meer herinneren wat er in de andere ruimtes stond buiten veel dingen die ik bestempel als aankleding. Het leek wel alsof de eerste kamers, het restaurant en de 1ste tentoonstellingsruimte het belangrijkste waren en dat voor de rest de andere ruimtes van het vroegere Aquatopia gewoon wat opvulsel waren. Het feit dat ik geen verdere details weet over deze ruimtes is absoluut geen goed teken. Het was niet boeiend, indrukwekkend of zelfs maar interessant te noemen.

Wat ik me wel nog herinner, is dat er ook verschillende ateliers aanwezig waren waar je zelf iets met chocolade kan maken als je hiervoor reserveert en bijbetaalt. Daarnaast kon je in de laatste ruimte via kleine automaatjes gratis 10 soorten chocolade proeven door een lepeltje onder de automaat te houden. Hoewel het de bedoeling is dat je maar één lepeltje van alles proeft, kan je gemakkelijk je lepeltje wat vaker onder de automaat schuiven. Er was wel een toezichter, maar veel toezicht hield hij niet. De chocolade die je kon proeven, was lekker, maar meer ook niet.

Na de proeverij kwam je onmiddellijk in de museumshop terecht. Op zich is dat een slimme zet, want als je tong nog nazindert van de lekkere smaken, ben je misschien sneller overtuigd om iets te kopen. Bij ons werkte het wel niet. Na even rond te kijken en wat te gniffelen over de heel erg dure prijzen, stonden we zonder chocolade weer aan de uitgang. De druiven die op ons wachtten in de auto, waren wel lekker fris, maar het was geen chocolade.

Al bij al vond ik dit museum een teleurstelling. Ik wou hier al zo’n klein jaartje naartoe, maar door het vele schoolwerk was het er nog niet eerder van gekomen. Ik keek er dus heel erg naar uit en het museum voldeed niet echt aan mijn verwachtingen. Hoewel de eerste kamers indrukwekkend en kindvriendelijk waren, was de rest van het museum niet om over naar huis te schrijven. Op 90 minuten waren we al buiten, wat zelfs voor ons een record is. Mijn motto is: “Als je er langer voor in de auto moet zitten, dan dat je er effectief bent, dan kan het maar beter echt héél erg goed zijn.” Dat was dit helaas niet.

De leerkracht in mij deed wel wat inspiratie op voor een spreekopdracht voor mijn latere leerlingen. De audiogids in dit museum vond ik erg aangenaam. Een duidelijke en heldere stem, korte teksten en eenvoudig taalgebruik waren de sterkste punten. Dit bracht me op het idee om mijn leerlingen misschien zelf een audiogids te laten uitwerken over een zelf te kiezen onderwerp of een onderwerp waarmee ik of mijn collega’s van de andere vakken bezig zijn. Stel bijvoorbeeld dat de leerlingen hun kunstwerken van de lessen Beeld willen tentoonstellen, dan zouden ze er in de les Nederlands een audiogids bij kunnen maken. Als we dan ook nog de leerlingen in de ICT-lessen ervoor laten zorgen dat andere leerlingen die de tentoonstelling komen bezoeken deze audiogids kunnen beluisteren via hun GSM, dan lijkt me dat wel een heel toffe opdracht die ook nog eens vakoverschrijdend is. Als ik ergens fan van ben, dan is het wel samenwerken met andere vakken. Volgende leerdoelen en vaardigheden zouden bij deze opdracht aan bod komen:

• Informatie opzoeken
• Bronnen beoordelen
• Informatie interpreteren en analyseren
• Spreken
• Creatief omgaan met taal
• Eventueel de makers van de kunstwerken interviewen en deze gegevens verwerken

Zie je het al voor je? Ga gerust aan de slag met mijn idee. Ik ben benieuwd wat je ervan vindt.